Einde nadert, maar langzaam

Hallo mensen,
Het is nu alweer een maand of 4 geleden dat ik hier ben begonnen. Als je zo terug kijkt is de tijd wel hard gegaan, maar als je vooruit kijkt hoe ver je nog moet, lijkt het niet op te schieten. Ik vlieg nu gestaag elke dag een vlucht dus ik heb niks te klagen. Ik zit hier in theorie na deze week nog ongeveer 3 weken, maar dat zouden er ook zo 5 kunnen worden. Niks is te voorspellen hier.
Ik ben nu al een tijdje bezig met IFR en het is leuk, maar wel zwaar. Je moet wat meer dingen weten en alles werkt een beetje anders dus ik vind het wennen.
Afgelopen zondag heb ik mijn laatste solo vlucht gehad. Dat was een nachtsolo dus wel spannend. Je ziet echt helemaal niks als je niet boven een verlichte stad hangt. We deden alleen 5 landingen op ons eigen veld dus het stelt uiteindelijk niet zoveel voor maar het was wel gaaf. Op het laatste moment zie je pas echt de baan als je landingslicht het oplicht. De vlucht van te voren deed mijn instructeur nog allerlei failures die met nachtvliegen te maken hadden. Hij deed bijvoorbeeld alle instrumentverlichting uit, een landing zonder landingslicht en een gear failure. Bij die laatste moet je het landingsgestel handmatig uitdoen.
Naast het vliegen doe ik eigenlijk helemaal niks meer. Ik vlieg vaak 6 dagen per week dus die ene dag dat ik vrij ben moet ik dan gebruiken om wat te leren(voor zover daar zin voor is).
Ik kan niet wachten tot het hier voorbij is, want ik heb het hier nu echt wel gezien. Het vliegen blijft gaaf en daar hoor je me niet over klagen, maar al het andere hier is totaal niet interessant.
Je merkt wel dat de berichten niet heel vernieuwend meer zijn en ik weet ook niets meer te vertellen wat jullie nog niet weten. Daarom is het nu ook klaar.
Tot later.
Daan

Niks bijzonders

Weinig te vertellen en toch een bericht. Laten we beginnen bij het vliegen. De arrow wordt alweer twee weken zonder aarzeling bestuurd en het is tien keer leuker dan de archer. Nieuwe instructeur die vele malen beter, interessanter en preciezer is dan de vorige. Vliegen op de Arrow gaat dus alleen op instrumenten en is wat lastiger dan met zicht vliegen. Er worden minder afwijking getolereerd dan bij VFR. Ik moet meer leren en sommige dingen zijn af en toe een beetje abstract, maar als je alles door krijgt is het echt heel gaaf.

Het vliegen wat we nu leren, zo vliegen de grote kisten ook. Dat maakt alles nog interessanter omdat het steeds meer in de buurt komt van wat je uiteindelijk wil gaan doen. Het probleem voor jullie is echter dat het te ingewikkeld wordt om alles op een normale manier uit te leggen.

Verder is hier weer bar weinig te beleven. Onze auto is kapot gegaan. De lager van ons linker achterwiel is stuk en moet vervangen worden. De auto staat nu op pootjes totdat er een nieuwe lager binnen is die we op de as moeten zetten.
Ook zijn we naar een American Football match geweest. Ik vind het echt een spel van niks, maar hier in amerika is het de nummer 1 sport. Het stadion is echt belachelijk groot dus dat was wel weer leuk om te zien. Hooligans hebben ze hier eigenlijk niet echt. Uit en thuis supporters zitten door elkaar heen en er is nergens een harde kern te bekennen. Sfeer is dus wel goed, maar jammer dat de sport zo saai is.

Dit was weer even snel een berichtje. Het gaat allemaal weer een beetje voorspoedig dus dat is wel lekker.

Tot later,

Dane